De vraag van de Gemeente Leiden om een reeks bruggen in een park te ontwerpen was uitzonderlijk. De bruggen krijgen de klassieke rol van ‘verbinding maken’ maar moesten ook meer zijn dan alleen dat. De bruggen verbinden de verschillende parkdelen waardoor het Singelpark als één park te beleven is. Ze werden op een natuurlijke manier de dragers van de identiteit van het park. Daarom moesten de Singelbruggen niet enkel goed vormgegeven worden maar bedachten we als ontwerpers een uniek concept dat enkel betekenis krijgt in het Singelpark van Leiden.

Het Singelpark is een gesloten lijn; en abstract gezien is een lijn die de stad omringt een cirkel. We namen de singel, cirkel, bol als metafoor voor de wereld en symbool voor het park. De cruciale vraag is vervolgens hoe we de link kunnen maken tussen een bol en een dragende structuur, met name een brug. Het antwoord hierop is eenvoudig, haast evident. Immers, de kettinglijn is de materialisatie van de ideale krachtlijn in de ruimte. De hangbrug is de typologie van brug die de kettinglijngeometrie in trek gebruikt. De boogbrug is de brugtypologie die deze geometrie in druk gebruikt.

De bruggen van het Singelpark hebben bescheiden overspanningen. De uitdaging is vooral om een familie van bruggen te ontwerpen die een antwoord op alle situaties kan bieden, om één herkenbaar geometrisch, architectonisch en structureel antwoord voor te stellen op de specificiteit van elke plek. De druklijn van alle Singelbruggen brengen we in beeld door roestvast stalen bollen te koppelen aan de U-vormige dwarsdrager, die dan zowel de functie van leuning als van transversale drager krijgt. Eén boog tekent zich op een subtiele manier in de leuningen af. De lijn wordt benadrukt door de bollen, maar door haar spiegelende eigenschap en door de weerspiegeling van de omgeving, wordt ze bijna immaterieel.

We opteerden voor onderhoudsvriendelijke materialen: roestvast staal, weervast staal en baksteen.