Met de opening van Museum Voorlinden kreeg een van de belangrijkste particuliere verzamelingen beeldende kunst van Nederland een permanent onderkomen. Het tentoonstellingsgebouw biedt aan wisselende exposities, de vaste collectie en ruimtes voor permanente werken.

Het ontwerp bestaat uit 6 parallelle wanden in het landschap, waardoor het interieur zich opent naar de omgeving een relatie aan gaat met de omliggende natuur . De gevel bestaat uit afwisselend duinzandkleurig natuursteen en ijle glazen puien. Een elegante witte colonnade draagt de ingenieuze dakconstructie. Het moderne gebouw refereert door de symmetrische opzet en de royale maatvoering aan klassieke bouwwerken. Het interieur is driedelig voor de verschillende programmaonderdelen: collectiepresentaties, wisselende tentoonstellingen en permanente werken. Het interieur bestaat uit een twintigtal te verduisteren daglichtzalen, een auditorium, bibliotheek, prentenkabinet, educatieve ruimte, restauratieatelier en een museumshop.

Het typische Hollands licht aan de Noordzee is al eeuwen een inspiratie voor kunstenaars. Uniek in het ontwerp van Museum Voorlinden is het dak waardoor het daglicht door 115.000 onder een hoek afgesneden buisjes indirect naar binnen valt. Een velum en transparant glazen dak in combinatie met indirect ledlicht zorgen ervoor dat een haast magisch licht de kunstwerken beschijnt, zowel op zonnige dagen als bij avond en in ieder seizoen. Ieder bezoek aan het museum is anders door de dagelijkse verschillen in intensiteit en kleur van het gedoseerde daglicht.

Van buitenaf doet het gebouw geen enkele poging te imponeren. Van binnen is het altijd verrassend. In deze architectuur ontstaan sterke indrukken van de gebruikte materialen: natuursteen en hout, de lichte witte staalconstructie van het dak, grote glaspuien en strakke natuurstenen gevel met de kleur van duinzand.

De wanden in het gebouw zijn niet constructief en kunnen waar nodig verplaatst worden, zonder aanpassing van de draagstructuur. De kolommen in de glazen puien dragen een deel van het dak. Maximale slankheid van de gevelkolommen was een wens van de opdrachtgever en de architect. Zo slank dat de standaard rekenregels voor constructies en draagkracht niet van toepassing zijn. Pieters Bouwtechniek ontwierp een draagstructuur die daarna door TU Delft is beproeft. Stalen kolommen zijn ingeklemd in de kelder en fundering en geven zo stabiliteit aan het gebouw die anders van de gevels, wanden en het dak zou komen. Dankzij deze bijzondere uitvoering is zowel de gevel als het dak optimaal transparant.