De Sint Petruskerk is gebouwd nadat in 1933 de oude katholieke kerk aan de Langebrug was afgebrand. Uiteraard werd gedacht aan herbouw op de oude plaats, maar juist in die periode kreeg Leiden de kans om een grote nieuwbouwwijk aan de zuidzijde van de stad te bouwen. Voor de bouw van de nieuwe St. Petruskerk viel de keuze op een perceel aan de Lammenschansweg.

De architect, A.J. Kropholler, ontwierp samen met zijn collega H.A. van Oerle de kerk, een pastorie en de omringende woonhuizen als een samenhangend geheel. In de bouwstijl is vooral de hand van Kropholler duidelijk herkenbaar. Hij koos, geïnspireerd door Berlage, voor traditionele architectuur met een grote rol voor de expressieve waarde van het bouwmateriaal. Zo is de grote baksteen bepalend voor het uiterlijk van de Petruskerk. In het interieur van de kerk zien we dat de architect veel waarde hechtte aan een overzichtelijke ruimte, waarin iedereen goed zicht had op het altaar. Een deel van het meubilair, zoals de banken, de kroonluchters en het tabernakel op het hoogaltaar, is ook door Kropholler ontworpen.

Bijzondere collectie
De parochie bezit een collectie prachtige en vooral zeer oude paramenten. Dit zijn lithurgische kerkgewaden, priesterkleding, zoals kazuifels, koorkappen en ander geborduurd pronkmateriaal. Het mooiste kazuifel is afkomstig van een abt uit Vlaanderen, Jan van Deinse. Hij was abt van 1513 tot 1540.